viernes, 2 de noviembre de 2012




…DE LO INDEFENSO Y TÚ



                                                  Llevo mi corazón desnudo al aire
                                                  enarbolado en mástil de madera
                                                  quebradiza y sedienta
                                                  para ser agitado por quien tenga
                                                  el deseo y la dicha de rendirme.

                                                  Llevo mi corazón
                                                  al aire sin vestido que lo cubra
                                                  sin yelmo y sin coraza que lo guarden,
                                                  plenamente embriagado de solsticio
                                                  manso, resplandeciente y misterioso.

                                                  Llevo mi corazón desnudo al aire,
                                                  profundo cautiverio de mis manos
                                                  vacilantes e inertes que no tienen
                                                  ya la fuerza ni el tiempo ni el amor
                                                  para volverte a ver una vez más.


No hay comentarios:

Publicar un comentario